Jakoś trudno mi pisać o tym co się za mną stało, bo trudno jest dzielić się czymś co boli, co zniechęca, co właściwie spowodowało, że pojawiają się myśli o rezygnacji. Może to i dobrze by się stało gdybym podjął męską decyzję co dalej... Jest dla mnie ważne to, że nie tracę pieniędzy, ale jednak ważniejsze jest to, że nie podoba mi się mój kontakt z rynkiem. Moim zdaniem za długo siedzę przed ekranem. Bardzo dużą huśtawkę emocjonalną przeżyłem w czwartek i piątek (27-28 luty). O tyle to boli, że pojawiają się co raz częściej momenty, że mi coś wychodzi. Chociaż spoglądając na statystykę i twarde dowody nie widać by tak było.
Ale kluczowe były pozycja 42 i 44, bo to one zamroziły mnie na ustawienie B dla kabla.Obie pozycje dwa razy dawały dokładnie nie pamiętam, ale około 50 Euro zysku. Niestety ostatecznie je przetrzymałem - mówię tak na sytuacje, w której był plus, a ja nie przestawiłem na BE i ostatecznie na nich straciłem.
Jednak jak się po czasie okazało jeszcze kolejne dwa dni byłem w takim nazwałbym to overtraderskim środowisku umoczony. Przez to też ten artykuł ukazuje się później, bo chcąc na gorąco podzielić się emocjami i próbując diagnozować tą sprawę, tak naprawdę z niej nie wyszedłem.
Na ten moment mogę z pewnym spokojem i pewnością siebie napisać, że jeżeli nie ukazują się regularnie informacje o kolejnych dniach kontaktu z rynkiem, to znaczy, że w coś nie dobrego się wpakowałem.Do wspomnianego czwartku i piątku dołożyłem jeszcze poniedziałek i wtorek. W sumie obecnie na liczniku mam już ponad 100 transakcji, z czego ponad 60 przypada na 4 sesje rynkowe.
Gdzieś nie do końca umiem to wszystko dobrze opisać. Nie wiem czy byłem w amoku, czy tak mnie to chwyciło (zaangażowało emocjonalnie), że trwałem w tym owczym pędzie, ku zagładzie! Zagłada nie nastąpiła, ale potwierdziła tylko, że bez planu będzie trudno racjonalnie postępować na rynku.
Rynek
Chcę również wzmocnić, to co się jednak udało, bo kilka setupów gdy jeszcze jako tako trzeźwo myślałem(lub pojawiały się czasowe otrzeźwienia) wyszło dobrze: nr 4, 6, 16, 17, 19, 20, 25, 23, 30, 32, 33, 40, 43, 46, 78, 92, 102. Nawet taka prosta analiza pokazuje, że coś się stało właśnie w piątek, bo po transakcji nr 46, później dłuugo nic nie ustawiłem godnego odnotowania. Czyli pierwsza 50 jako tako wyglądała, a druga to już tylko 3 transakcje, które warto odnotować.
Na moment wróćmy jednak do początku, bo nie zapowiadał on tragedii, ale już pewne symptomy można było zauważyć.
Bo wpływa mam tylko na to co robię - na siebie.
No ale co z tym planem, kiedy go wreszcie zrobię? Przecież nie tak dawno pisałem o tym jak czuje się zagubiony na rynku. W tym artykule pisałem - 2 stycznia 2019 jednym z celów, który sobie postawiłem było
budowa planu spekulacji i inwestowania niebudzącego wątpliwości - co, kiedy i jak mam robić w procesie analizy i ustawiania setupów oraz prowadzenia pozycji20 marca 2019 piszę : "Niestety nie mam przygotowanego planu dnia - listy kontrolnej. Powoduje to błędne ustawianie setupów".
Jeżeli nie ma się planu, to jak można się go trzymać?27 kwietnia 2019 notuję
By dalej się nie pogrążać potrzebuję planu i listy kontrolnej, bo bez tego widać, że od 1.09.2018 cały czas nie radzę sobie, bo mi coś nie pasuje. Nie zbuduje planu dnia, to nie osiągnę celu i sukcesu!!!To co powinienem w pierwszej kolejności zrobić? Może napisać plan? Chciałbym przejść jego budowę wraz z książką Van K. Tharpa - "Trader doskonały". Natomiast bym mógł jako tako obecnie pracować z wykresem, pewien jego zarys i jakieś pkt. powinny się pojawić. Chyba, że wolę nadal poruszać się jak dziecko we mgle?
Dodam, że właśnie nie pracuję jeszcze z książką, bo tak skupiłem się na mniej istotnych rzeczach i pracy z wykresami, że wpadłem w opisane bagno. Czyli właściwie brak planu powoduje, że nie mogę zrobić kolejnego kroku do przodu, bo zamiast zająć się clou sprawy, to skupiam się na tym co mniej istotne np. na jakim interwale mam pracować.
Oczywiście wszystkie elementy rynkowej układanki powinny do siebie pasować, ale skupienie się na tych mniej ważnych powoduje, że kręcę się w koło i stoję w miejscu.Nie działa w moim przypadku mechanizm, który opisał Ray Dalio w swoich Zasadach.
Ból + Refleksja = Progres
Nie da się uniknąć bólu, zwłaszcza gdy chce się osiągnąć ambitne
cele. Wierz mi lub nie, ale masz szczęście, gdy czujesz ból, o ile tylko
podejdziesz do tego właściwie. Ból sygnalizuje bowiem, że potrzebujesz
znaleźć rozwiązanie, które pozwoli ci dokonać progresu. Jeśli potrafisz
wykształcić w sobie prawidłową odruchową reakcję na ból psychiczny ...
która skłoni cię do refleksji nad przyczynami bólu, a nie do jego
unikania, doprowadzi cię to do usprawnienia procesu uczenia się i
przyśpieszenia ewolucji (Jeśli potrafisz zdobyć się na głęboką refleksję
nad swoimi problemami, niemal zawsze udaje się je zlikwidować, gdyż
niemal zawsze znajdzie się na nie lepszy sposób, niż w ogóle unikać
zmierzenia się z nimi.). Gdy osobiście się przekonasz, o ile bardziej
jest mierzenie się z bolesną rzeczywistością, która powodują problemy,
błędy i słabości, z całą pewnością nie będziesz już chciał funkcjonować
inaczej. To jedynie kwestia wykształcenia w sobie nawyku.
Gdzieś brakuje tej odpowiedniej refleksji, która spowoduje progres. Czyli mógłbym napisać.
By jednak móc ćwiczyć akcję ceny, to prewencyjnie wprowadziłem kilka zasad:brak planu + rynek = ból
- nie oglądam rynku, gdy śpię krócej niż 6h
- ustawiam maksymalnie 5 setupów
- koncentruje się na jednym rynku - wybrałem US30
- patrzę na wykresy, gdy chcę ćwiczyć-ustawiać setupy tylko przez ograniczony czas - nie dłużej niż 2h, chyba, że przechodzę w tryb tylko przesuwam SL (nie ustawiając kolejnych pozycji) i działam zgodnie z zasadą pozwól zyskom rosnąć
Na koniec cytuję pewien zmieniony przeze mnie tekst, który dał mi do myślenia. Gdzie złe zachowanie na rynku:
- czy to overtrading,
- czy brak planu spekulacji, inwestycji,
- czy trwanie w braku autorefleksji i wiecznym auto sabotażu,
- czy to oszukiwanie samego siebie,
- czy różne inne bolączki które mogą się pojawić podczas kontaktu z rynkiem porównuję do choroby.
Jeżeli dostrzegam, że overtrading jest jak choroba i im wcześniej ją rozpoznam i pójdę z nią do lekarza, tym mniej zła mi wyrządzi, to nie zawaham się przed poznawaniem bolesnej prawdy o overtradingu, aby być z niego wyzwolonym...Tylko dlaczego to takie trudne?
Być może dlatego tak z wielu z nas woli trzymać się na uboczu, aby nie być postawionym wobec prawdy...W ten jednak sposób trwamy w chorobie, która odbiera zdolność do radości, dzielenia się z innymi, rozwoju i postępu. Choroba, którą osobiście przeżyłem powoduje, że nie wiem kim jestem i dokąd zmierzam, a moje życie dominuje egoizmem i lękiem.
Żal mi, że tak trudno człowiekowi zrozumieć i przyjąć do wiadomości błędy popełniane przez innych i często znacznie bardziej zdolnych ludzi. To nic złego chcieć się zmierzyć z wyzwaniami, ale złem jest przypisanie sobie nad ludzkich możliwości i bazowanie tylko na swoich siłach. Szkoda, że zmarnowałem i nadal marnuję energię oraz czas. Obym potrafił wyciągnąć wnioski i potrafił przejść z trybu błędnego koła do trybu progresu. Tego również ci życzę czytelniku!
Komentarze
Prześlij komentarz